همانطور که در اصل ۵۶ قانون اساسی ذکر شده، حاکمیت‏ مطلق‏ بر جهان‏ و انسان‏ از آن‏ خداست‏ و هم‏ او، انسان‏ را بر سرنوشت‏ اجتماعی‏ خویش‏ حاکم‏ ساخته‏ است‏. هیچ‌کس‏ نمی‌‌تواند این‏ حق‏ الهی‏ را از انسان‏ سلب‏ کند یا در خدمت‏ منافع فرد یا گروهی‏ خاص‏ قرار دهد و ملت‏ این‏ حق‏ خداداد را از طرقی‏ که‏ در اصول‏ بعد می‌آید، اعمال‏ می‏‌کند. این حق حاکمیت بر دو محور اساسی «قانونگذاری مبتنی بر اراده مردم» و نیز «نظارت و کنترل مردم‌نهاد» استوار است.